Częsta sytuacja w życiu początkującego tancerza Lindy Hop. Impreza swingowa, ludzie tańczą, niby wszystko normalnie, aż tu nagle… zdziwienie! Wszyscy wyskakują na parkiet, wykonują jakąś dziwną sekwencję kroków i jakby nigdy nic wracają do imprezy. Flash mob? Możliwe, ale najprawdopodobniej to, co przed chwilą widziałeś, to jedna z kilku znanych na całym świecie swingowych choreografii: Shim Sham, Big Apple lub Tranky Doo.
Nie wszyscy zdają sobie sprawę, że Lindy Hop w formie, jaką znamy dziś w dużej mierze powstawał na bazie afroamerykańskich tańców z początku XX wieku, z których wiele tańczonych było solo. Dość istotną rolę odgrywają w nim również wspomniane choreografie. Bardzo często poszczególne elementy wykorzystywane są w Lindy Hop oraz innych swingowych tańcach tańczonych w parze – wielu tancerzy traktuje je jako inspirację lub nawet bezpośrednio czerpie z nich poszczególne kroki.
Poznajmy więc Shim Sham, Big Apple i Tranky Doo!
Abecadło i pozycja obowiązkowa dla każdego tancerza swingowego – dość prosta choreografia znana, lubiana i tańczona na całym świecie. Shim Sham z początku był układem stepowanym, luźnym zbiorem kroków, bez żadnej określonej kolejności.
Poszczególne, popularne wśród tancerzy tego okresu kroki taneczne zostały zebrane w jedną, liniową choreografię przez Leonarda Reeda i Willie Bryanta pod koniec lat 20. XX wieku. Od tego momentu Shim Sham tańczony był często na koniec występów przez muzyków i tancerzy, jako ostatni numer i podziękowanie dla publiczności. Z początku nazwa choreografii brzmiała “Goofus”, obecna pochodzi od jednego z nowojorskich klubów – Shim Sham Club.
Na przestrzeni lat Shim Sham ewoluował i obecnie możemy wyróżnić przynajmniej 3 jego odmiany: klasyczna Reeda i Bryanta, opracowana przez kalifornijskiego tancerza Deana Collinsa oraz stworzony przez Ala Minnsa i Leona Jamesa Savoy Shim Sham. Najpopularniejsza, najprostsza i najbardziej rozpowszechniona jest pierwsza, rozpowszechniona przez Frankiego Manninga, legendarnego tancerza Savoy Ballroom.
Shim Sham najczęściej tańczony jest do jednego z trzech utworów:
The Shim Sham Song – Bill Elliot Swing Orchestra
‘ Tain’t What You Do (It’s The Way That You Do It) – Jimmie Lunceford and His Orchestra
Tuxedo Junction – Erskine Hawkins
Wszystkie trzy wersje możecie zobaczyć na filmikach poniżej:
Shim Sham prowadzony przez Frankiego Manninga podczas Lindyfest 2007 w Houston.
Dean Collins tańczący swoją wersję Shim Sham wraz z Bartem Bartolo.
Al and Leon’s Shim Sham.
Ta niezwykle żywiołowa, energetyczna i efektowna choreografia stworzona została w 1937 roku przez legendarną grupę taneczną Whitey’s Lindyhoppers.
Mimo tego, że nazwa Big Apple kojarzy się nam teraz właśnie z tancerzami z Harlemu, funkcjonowała w środowisku tanecznym już we wczesnych latach 30. i definiowała nieco inny taniec od tego, który przychodzi nam na myśl, gdy obecnie myślimy o “Wielkim Jabłku”. Jeśli kogoś interesują szczegóły, zachęcam do zapoznania się z informacjami o historycznych korzeniach Big Apple np. w Wikipedii.
Skąd więc wzięła się ta choreografia? Jesienią 1937 roku grupa taneczna Whitey’s Lindyhoppers poproszona została o gościnny występ w filmie Everybody Sings u boku słynnej aktorki i piosenkarki Judy Garland. Podobno Herbert “Whitey” White, manager grupy gdy tylko dowiedział się o rosnącej w Kaliforni popularności tańca o nazwie Big Apple – opisał telegraficznie taniec przebywającemu w Nowym Jorku Frankiemu Manningowi. Ten bazując na lakonicznym opisie i znanych pozostałym członkom grupy krokach stworzył choreografię, która przetrwała w niemal niezmienionej formie do dnia dzisiejszego.
Nieporozumienie między Whitem, a reżyserem sprawiło jednak, że scena finalnie nie znalazła się w ostatecznej wersji filmu. Po powrocie grupy do Harlemu, Manning wtajemniczył w choreografię pozostałą część zespołu. Ostatecznie zatańczyli ją wspólnie na planie filmu Keep Punching, dwa lata później:
Big Apple wykonane przez Whitey’s Lindyhoppers na planie filmu Keep Punching (1939).
Autorstwo Tranky Doo przypisywane jest nowojorskiemu tancerzowi i choreografowi, Pepsi Bethel. Z początku tańczone było przy akompaniamencie utworu Tuxedo Junction. Obecnie najczęściej towarzyszy mu utwór Dipsy Doodle w wykonaniu Elli Fitzgerald – tak, jak w filmie Spirit Moves Mury Dehn.
Fragment filmu Spirit Moves. Al Minns, Pepsi Bethel i Leon James tańczą Tranky Doo.
Instruktor Lindy Hop oraz Collegiate Shag. Organizator Warsaw Collegiate Shag Festival oraz innych imprez propagujących taniec i muzykę swingową w kraju i zagranicą. Założyciel sceny Lindy Hop w Warszawie oraz Studia Tańca Swingowego SWINGOUT.PL.
Pingback: Warsztaty Shim Sham i Big Apple
Pingback: I Blues Warsaw